Kazimierz Południowski

---

Życiorys

Urodziny Kazimierza Południowskiego miały miejsce 19 lutego 1888 roku w Myślenicach, które wówczas stanowiło powiatowe miasto w Królestwie Galicji i Lodomerii. Po ukończeniu Gimnazjum Humanistycznego w rodzinnym mieście, rozpoczął swoją drogę życiową. W czasach I wojny światowej wstąpił do cesarskiej i królewskiej armii.

7 lipca 1919 roku Południowski dołączył do Wojska Polskiego, gdzie zatwierdzono jego stopień porucznika, przyznawany z datą 1 listopada 1916 roku. Został zaliczony do I Rezerwy armii i równocześnie powołany do czynnej służby wojskowej, aż do demobilizacji. W tym czasie powierzono mu Dowództwo Wojskowej Straży Granicznej. Już 1 sierpnia 1919 roku został przeniesiony do 1 pułku strzelców podhalańskich.

W ciągu kilku miesięcy, 19 sierpnia 1920 roku, z dniem 1 kwietnia tegoż roku, awansował na kapitana w piechocie, jako oficer poprzedniej armii austro-węgierskiej, i do końca swojej kariery pozostał w 1 pułku strzelców podhalańskich. Pracował tam aż do 1 czerwca 1921 roku, kiedy to objął stanowisko w dowództwie 1 Dywizji Górskiej, kontynuując swoją współpracę z pułkiem. Na początku maja 1922 roku, z dniem 1 czerwca 1919 roku, uzyskał awans na majora, z 469. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

Wkrótce potem, 2 listopada 1923 roku, został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie jako słuchacz III Kursu Doszkolenia. Po ukończeniu kursu 15 października 1924 roku otrzymał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego i dołączył do Oddziału IV Sztabu Generalnego w Warszawie, również pozostając oficerem nadetatowym 1 pułku strzelców podhalańskich. W tym okresie pełnił także rolę attaché wojskowego w Rumunii, Czechosłowacji oraz na Węgrzech, a także biegle opanował siedem języków obcych.

W 1926 roku, w trakcie przewrotu majowego, stanął po stronie rządu, co miało negatywny wpływ na jego dalszą karierę wojskową. 31 października 1927 roku przeniesiono go z Oddziału II Sztabu do 62 pułku piechoty w Bydgoszczy, gdzie objął funkcję dowódcy II batalionu. Później, 23 grudnia 1929 roku, nastąpiło kolejne przeniesienie do 22 pułku piechoty w Siedlcach w roli dowódcy batalionu. Następnie 26 marca 1931 roku przeszedł do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko szefa oddziału.

W listopadzie 1932 roku zwolniono go z zajmowanego stanowiska, a od 30 czerwca 1933 roku przeszedł w stan spoczynku. W 1934 roku był w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto i miał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII, pozostając w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu.

Po zakończeniu służby wojskowej Południowski podjął pracę cywilną, obejmując kierownictwo Oddziału Polskiej Agencji Telegraficznej w Bydgoszczy. Od tego momentu zaangażował się aktywnie w rozwój i organizację kulturalną w regionie. Jego wkład w powstanie Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia oraz zaangażowanie w bydgoską kulturę uczyniły go postacią niezwykle aktywną i uznaną.

W 1934 roku współorganizował bydgoską Radę Artystyczno-Kulturalną, a cztery lata później objął jej przewodnictwo. Organizacja ta bardzo wpłynęła na rozwój muzyki, plastyki oraz innych form życia kulturalnego w mieście. Był także pomysłodawcą „Klubu Kanciastego Stołu” w hotelu Pod Orłem, gdzie spotykali się twórcy, dziennikarze oraz działacze kultury, tacy jak Teodor Gajewski, Adam Grzymała-Siedlecki, Arnold Grossmann, Konrad Fiedler, Jan Piechocki, Marian Turwid, Eugeniusz Wasilewski, Henryk Kuminek oraz Stanisław Leśniewski.

Był również aktywnym uczestnikiem Bydgoskiego Towarzystwa Muzycznego, gdzie jako członek zarządu znacznie przyczynił się do powstania wielu zespołów muzycznych. W 1937 roku wraz z innymi działaczami doprowadził do utworzenia Miejskiej Orkiestry Symfonicznej, która pod dyrekcją Alfonsa Rezlera zdobyła uznanie. Dzięki jego inicjatywie, zapoczątkowano również starania w sprawie organizacji Bydgoskiego Podstudia Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia, a także Ogólnopolskiej Wystawy Radiowej, która miała miejsce w Bydgoszczy w dniach 30 października – 14 listopada 1937 roku. Sam był miłośnikiem muzyki i grał na fortepianie oraz skrzypcach, promując przy tym odbiór muzyki przez radio.

W 1939 roku, podczas powszechnej mobilizacji, zgłosił się ochotniczo do wojska, gdzie został przydzielony do Sztabu Naczelnego Wodza. Po wojnie, w obozach jenieckich – IV C Colditz, VII A Murnau oraz II E Neubrandenburg – pełnił funkcję oficera inspekcyjnego. Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w Anglii.

15 października 1954 roku Prezydent RP August Zaleski powołał Południowskiego na członka drugiego składu Sądu Obywatelskiego w Londynie. Z kolei 17 września 1958 roku, w roli Głównego Komisarza Wyborczego, zastąpił zmarłego Tadeusza Grodyńskiego. Zmarł 8 stycznia 1959 roku w Londynie.

---

Oceń: Kazimierz Południowski

---