Paweł Mossor

Prawo i sprawiedliwość

Paweł Mossor to postać, która znacząco wpisała się w historię Polski. Urodził się 31 grudnia 1831 roku w Myślenicach, mieście o bogatej tradycji, a swoją karierę zawodową związał z wymiarem sprawiedliwości. Jako sędzia, Mossor pełnił ważną rolę w utrzymaniu porządku prawnego w swoim regionie.

Jego życie zawodowe oraz osobiste złączyło się z owocnym okresem w dziejach ziemi polskiej, a zmarł 15 maja 1924 roku w Sanoku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w świadomości lokalnej społeczności.

Paweł Mossor był także c.k. radcą dworu, co świadczy o jego znaczeniu w strukturach administracyjnych i sądowniczych tamtych czasów.

Życiorys

Urodziny Pawła Mossora miały miejsce 31 grudnia 1831 roku w Myślenicach. W czasach zaboru austriackiego podjął pracę w służbie sądowniczej. W 1856 roku rozpoczął swoją karierę jako protokolant (niem. Actuar) w C. K. Sądzie Powiatowym w Brodach. Z początkiem 1858 roku awansował na stanowisko adjunkta sądowego w C. K. Sądzie Krajowym we Lwowie.

W 1862 roku przeniósł się do C. K. Sądu Powiatowego w Przeworsku jako adjunkt, a trzy lata później objął to samo stanowisko w C. K. Sądzie Powiatowym w Wiśniczu. Od około 1866/1867 roku miał zaszczyt pełnić obowiązki kierownika tego sądu, a od 1868 roku został tam sędzią powiatowym.

Równocześnie, 25 czerwca 1868 roku, objął funkcję komisarza domu otwartego Zakładu Karnego dla męskich skazańców w Wiśniczu. Około 1874 roku awansował na radcę i został przydzielony do C. K. Sądu Obwodowego w Tarnowie, gdzie początkowo pełnił rolę kierownika sądu powiatowego delegowanego miejskiego.

W latach 1886-1890 był radcą C. K. Sądu Krajowego Wyższego w Krakowie. Następnie przeszedł do służby w C. K. Sądzie Najwyższym i Kasacyjnym w Wiedniu (K. K. Oberster Gerichts- und Kassationshof in Wien), gdzie od 1891 pełnił obowiązki radcy extra statum, a od 1892 jako radca dworu, aż do około 1901 roku. Później był nazywany emerytowanym prezydentem Senatu.

Mossor był również aktywnym radnym miejskim w Wiśniczu, a w 1868 roku otrzymał honorowe obywatelstwo tego miasta. Zmarł 15 maja 1924 roku w Sanoku w wieku 93 lat. Po jego śmierci, 17 maja 1924 roku, został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku.

Pawel Mossor był żonaty z Wincentą, która zmarła przed nim. W Sanoku mieszkał również Ignacy Fido (zm. 1923), radca dworu w wiedeńskim Sądzie Najwyższym, mąż Teodory Mossor.

Odznaczenia

Paweł Mossor był odznaczony licznymi medalami i wyróżnieniami, które ukazują jego zaangażowanie oraz służbę na rzecz kraju. W szczególności wyróżniały go następujące nagrody:

  • krzyż kawalerski Orderu Leopolda, przyznany w 1898 roku,
  • medal honorowy za czterdziestoletnią wierną służbę, przyznany przed 1900 rokiem,
  • medal jubileuszowy pamiątkowy dla cywilnych funkcjonariuszów państwowych, także przyznany przed 1900 rokiem.

Przypisy

  1. Inskrypcja nagrobna Pawła Mossora.
  2. Honorowi Obywatele Nowego Wiśnicza. nowywisnicz.pl. [dostęp 15.06.2017 r.]
  3. Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 279 (poz. 76).
  4. Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 289 (poz. 65).
  5. Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. M 1924.
  6. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1901. Wiedeń: 1901, s. 320.
  7. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1900. Wiedeń: 1900, s. 316.
  8. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1899. Wiedeń: 1899, s. 322.
  9. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1899. Wiedeń: 1899, s. 69.
  10. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1898. Wiedeń: 1898, s. 305.
  11. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1897. Wiedeń: 1897, s. 301.
  12. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1896. Wiedeń: 1896, s. 303.
  13. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1895. Wiedeń: 1895, s. 296.
  14. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1894. Wiedeń: 1894, s. 292.
  15. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1893. Wiedeń: 1893, s. 289.
  16. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1892. Wiedeń: 1892, s. 285.
  17. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 116.
  18. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 107.
  19. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 106.
  20. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 118.
  21. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 118.
  22. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 118.
  23. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 116.
  24. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 114.

Oceń: Paweł Mossor

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:10