Adam Maria Szymski

---

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Adam Maria Szymski, urodzony w rodzinie artystycznej, jest synem Piotra Szymskiego oraz Marii z d. Kiełbińska. Jego edukacja rozpoczęła się w 1962 roku na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Już w 1964 roku zdobył stypendium Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, a w 1967 został doceniony jako pierwszy laureat konkursu „Czerwonej Róży” w kategorii najlepszego studenta tej uczelni. W 1968 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera architekta, a wyniki jego pracy naukowej owocowały w kolejnych latach, gdy w 1975 roku uzyskał stopień doktora i w 1979 roku habilitował się na Politechnice Krakowskiej. W 2003 roku zdobył tytuł profesora.

W zawodowej karierze rozpoczął pracę w Gdańskim Przedsiębiorstwie Budowlanym w 1969 roku. Oprócz działalności w pracowniach architektonicznych, Szymski pasjonował się również sztuką rysunku satyrycznego, publikując swoje prace w takich gazetach jak „Głos Wybrzeża”, „Dziennik Bałtycki” i „Nowa Wieś”. W 1972 roku podjął pracę na Politechnice Szczecińskiej, a w 1993 roku został kierownikiem Zakładu Teorii i Metodologii Projektowania w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego.

W późniejszych latach, Szymski pełnił funkcję kierownika Katedry Architektury Współczesnej, Teorii i Metodologii Projektowania na polskiej uczelni, a także uczył na Zachodniopomorskim Uniwersytecie Technologicznym oraz w Wyższej Szkole Zawodowej „Oeconomicus”. Jako doświadczony architekt, w latach 1979–1981 był głównym architektem Kurii Biskupiej w Szczecinie, a następnie w latach 1982–1986 prowadził autorską pracownię projektową w „Iglopol” Szczecin. Od 1989 do 2001 roku zarządzał również własnym biurem autorskim „AB” Sp. z o.o.

Równocześnie z działaniami architektonicznymi, Szymski był aktywnym felietonistą. W latach 1980–1981 współpracował z tygodnikiem NSZZ „Solidarność” – „Jedność”, a w latach 1989–1990 z „Solidarnością Szczecińską”. Jako członek Stowarzyszenia Architektów Polskich, Szymski pełnił szereg ważnych ról zarówno w Gdańsku, jak i Szczecinie, uczestnicząc w wielu komisjach architektonicznych, w tym członkiem był Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Szczecinie oraz przewodniczącym Gminnej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Mielnie.

Warto zaznaczyć, że od 1990 do 1993 roku był także członkiem rady programowej Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej.

Działalność publiczna

W młodości, w latach 1956–1963, Adam Szymski był podharcmistrzem Związku Harcerstwa Polskiego. W latach 1964–1968 należał do Zrzeszenia Studentów Polskich, a jego ideowe zaangażowanie zaowocowało uczestnictwem w protestach studenckich w marcu 1968 roku. Brał udział nie tylko w organizacji wiecu solidarnie wspierającym studentów warszawskich, ale również w strajku okupacyjnym na Politechnice Gdańskiej. W tym samym roku 1 maja został zatrzymany za uczestnictwo w nielegalnej demonstracji, co skutkowało dwutygodniowym aresztem.

Później, z powodu swojej działalności opozycyjnej, Szymski doświadczył trudności w zatrudnieniu na własnej uczelni przez okres pół roku. W 1997 roku próbował swoich sił w wyborach parlamentarnych, ubiegając się o mandat posła z listy Narodowo-Chrześcijańsko-Demokratycznego Bloku dla Polski, jednakże jego starania zakończyły się niepowodzeniem. Po podjęciu decyzji do Samoobrony RP w 2005 roku, kandydował do Senatu, jednak również bez powodzenia.

W 2010 roku, w kolejnej kampanii samorządowej, Szymski ubiegał się o mandat radnego Szczecina z listy Stowarzyszenia Serce, co również nie przyniosło oczekiwanego rezultatu. W okresie przed wyborami prezydenckimi tego samego roku, związał się z komitetem poparcia dla Jarosława Kaczyńskiego.

Odznaczenia

Adam Maria Szymski to osoba wyróżniająca się ogromnym zaangażowaniem w działalność społeczną, zwłaszcza na rzecz dzieci i młodzieży wymagającej szczególnej troski. W 2002 roku został uhonorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, co stanowi wyraz uznania jego pracy. Następnie, w 2008 roku, otrzymał Złoty Krzyż Zasługi z rąk prezydenta Lecha Kaczyńskiego, co jeszcze bardziej podkreśliło jego wpływ na rozwój społeczności.

W 2012 roku wyróżniono go Złotym Medalem za Długoletnią Służbę, co jest wyjątkowym osiągnięciem. Jego działalność edukacyjna również została doceniona, gdy w 1995 roku otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz medal „Zasłużonego dla rozwoju Politechniki Szczecińskiej” w 1997 roku. W 1998 roku Szymski został uhonorowany odznaką za „Zasługi dla rozwoju Województwa Szczecińskiego”, a w 2004 roku medalem „Zasłużony dla rozwoju Akademii Rolniczej w Szczecinie”.

Warto również zaznaczyć, że czterokrotnie został nagrodzony za swoją działalność naukową Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego III stopnia, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwijanie nauki i edukacji.

Publikacje

Oto przegląd ważnych publikacji Adama Marii Szymskiego, które znacząco wpłynęły na rozwój myśli architektonicznej oraz zrozumienie lokalnej architektury. Poniżej przedstawiam listę jego dzieł:

• Projektowanie systemowe w architekturze. PWN Warszawa 1982 (wsp. Stanisław Latour),
• Rozwój współczesnej myśli architektonicznej. PWN Warszawa 1985 (wsp. Stanisław Latour),
• Architektura i architekci Szczecina 1945–1995. Politechnika Szczecińska. Szczecin 2001,
• Architektura polska lat 1945–1960 na obszarze Pomorza Zachodniego. Walkowska Wydawnictwo Szczecin 2004 (wsp. Wojciech Bal, Robert Dawidowski),
• Wieś pomorska wczoraj i dziś. Szczecin. Walkowska Wydawnictwo Szczecin 2006 (wsp. Magdalena Rzeszotarska-Pałka, Jadwiga Ignaczak-Falińska, Wojciech Pawłowski),
• Architektura polska lat 1961–1975 na obszarze Pomorza Zachodniego. Walkowska Wydawnictwo Szczecin 2007 (wsp. Wojciech Bal, Robert Dawidowski, Miłosz Raczyński, Marek Sietnicki).

Każda z tych książek ma istotne znaczenie w kontekście zrozumienia ewolucji architektury polskiej w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci.

---

Oceń: Adam Maria Szymski

---