Roman Sichrawa

---

Życiorys

Okres zaboru austriackiego

Urodziny Romana Sichrawy miały miejsce 22 lipca 1869 roku w Mieście Myślenice. Jego edukacja zakończyła się na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, który ukończył z odpowiednim przygotowaniem do przyszłej kariery prawniczej. Od 1900 roku rozpoczął indywidualną praktykę adwokacką w Nowym Sączu, w której jego kancelaria była zlokalizowana w zabytkowej kamienicy przy rynku. Jako pasjonat literatury polskiej, równocześnie angażował się w działalność Towarzystwa Odczytowego, gdzie występował z odczytami, na przykład na temat Henryka Sienkiewicza. Od 1904 roku był także aktywnym członkiem Rady Miasta, co potwierdzał jego społeczny wpływ. Dodatkowo, od 1905 roku, uczestniczył w pracach Towarzystwa Demokratycznego we Lwowie jako członek Rady Naczelnej.

I wojna światowa

W dniu 13 grudnia 1914 roku, po triumfalnej bitwie pod Marcinkowicami, wojska legionowe, maszerując zza Limanowej, dotarły do Nowego Sącza. W trakcie tego historycznego wydarzenia, Piłsudskiego uroczyście przywitali wiceburmistrz Wiktor Oleksy oraz mecenas Roman Sichrawa, którzy złożyli mu w darze klucze do miasta. Burmistrz Władysław Barbacki przyjął Piłsudskiego w swym domu, mieszczącym się przy ulicy Dunajewskiego 12, co podkreśla wagę tego spotkania dla lokalnej społeczności.

Dwudziestolecie międzywojenne

W 1920 roku, w trakcie wojny polsko-bolszewickiej, Sichrawa zgłosił swoją gotowość do wstąpienia w szeregi Wojska Polskiego. Ostatecznie zdecydowano, by odwieść go od tego zamiaru. Po wojnie, od 1919 do 1924 roku pełnił zaszczytną funkcję wiceburmistrza. Jako członek Rady Naczelnej Towarzystwa Demokratycznego Polskiego we Lwowie oraz Naczelnego Komitetu Narodowego, miał znaczący wpływ na polityczne życie regionu. W latach 1920-1921 pełnił rolę prezesa Powiatowej Komendy Obrony Państwa, co uświetniało jego karierę. Z współtworzeniem Towarzystwa Tatrzańskiego „Beskid” związał się na stałe, a oprócz tego pełnił różne ważne funkcje społeczne. Na czoło wysunęła się jego działalność w komitecie odbudowy Zamku Królewskiego w Nowym Sączu. W latach 1921-1932 przewodził nowosądeckiemu gniazdu Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, a od 1921 roku był pierwszym prezesem Klubu „Sandecja” oraz przewodniczącym wielu lokalnych instytucji, takich jak Towarzystwo Kasynowe, Kasa Zaliczkowa oraz Kasa Oszczędności. Na mocy decyzji rządowych, od kwietnia 1925 do grudnia 1927 pełnił obowiązki komisarza rządowego w mieście Nowy Sącz, by następnie 10 grudnia 1927 roku objąć stanowisko prezydenta miasta, które piastował aż do roku 1934.

II wojna światowa

Po inwazji niemieckiej, od 6 września do października 1939 roku, krótko sprawował urząd prezydenta, a później został zastępcą komisarza miasta. W obliczu II wojny światowej, władze okupacyjne pozbawiły go urzędu, a on sam znalazł się pod aresztem domowym. Mimo trudnych okoliczności, Sichrawa aktywnie uczestniczył w ruchu oporu, umożliwiając podejmowanie działań konspiracyjnych w swoim domostwie. Jego dom stał się miejscem przerzutowym za „zieloną granicę” oraz siedzibą Komitetu Pomocy Uchodźcom i Więźniom Politycznym. W jego kancelarii pracowały siostry Stefaniszyn, które, niestety, były w trakcie swojej działalności więzione w obozie koncentracyjnym Ravensbruck, ale przetrwały wojnę. Dr Sichrawa zyskał reputację nieugiętego lidera, gdyż, pomimo presji ze strony okupanta, odmówił wykonania polecenia sporządzenia listy zakładników, wpisując własne nazwisko dziesięciokrotnie. W styczniu 1945 roku ponownie objął urząd prezydenta Nowego Sącza, lecz zmarł 13 kwietnia 1945 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w pamięci mieszkańców, a jego ciała spoczęły w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Komunalnym w Nowym Sączu (kwatera 13).

Życie prywatne

Roman Sichrawa miał w swoim życiu rodzinę, która była mu bliska. Miał dwóch synów – Kazimierza i Mieczysława oraz córkę, Stefanię.

Warto dodać, że syn Kazimierz również zdecydował się na karierę prawniczą. Jego działalność w ruchu oporu doprowadziła do tragicznych konsekwencji, gdyż został skazany na pobyt w Auschwitz. Niestety, zmarł w 1955 roku.

Natomiast jego córka, Stefania, po mężu Bilińska, wyróżniała się jako profesor polonistyki w renomowanym gimnazjum żeńskim. Ona również zmarła w 1955 roku.

Ciekawostki

W 1937 roku, Artur Barbacki zdobył potwierdzenie przyznania srebrnego medalu przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Medal ten otrzymał za wykonanie portretu dr. Romana Sichrawy, który ukazuje go w pozie siedzącej.

Warto również zauważyć, że w tym samym roku powstał kolejny portret Sichrawy, tym razem przedstawiający go w pozycji stojącej.

---

Oceń: Roman Sichrawa

---